We vonden het verleden week al een beetje raar dat we poes Zilver moesten missen bij het ontbijt. Normaal staat hij als een speenvarken te schreeuwen bij de voordeur als we met Belle naar buiten komen. Dus gingen we er vanuit dat hij zich ’s avonds volpropte met muisjes en overige zaken uit de kringloop op ons domein, maar niets was minder waar. Het viel mij plots op dat hij onze gasten in Le Mouton een wel heel erg warm hart toedroeg. Hij zat in de zon aldaar op het terras en lag in de schaduw voor de gite te slapen. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit; Zilver had een stuk gedroogde worst uit de vensterbank bij het keukenraam gejat! Het monster…..maar goed, voor hem uiteraard een prettige afwisseling van de brokjes en de veldmuisjes. Ter info; hij staat daar nog steeds iedere ochtend de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Lees meer:
